Kartseizoen 2014

Een nieuw jaar een nieuwe start. Mijn vader ging voor Olivier Hart sleutelen. Olivier was pas vorig jaar gestart met karten en zou in 2014 meer gaan rijden. Ik kreeg van zijn vader ook de kans om te karten. Samen zitten we in de Rotax junior klasse. Zo kunnen we elkaar sparren. Het was even wennen in de nieuwe klasse, maar al gauw ging ik met troffeen naar huis. Het leek wel of ik een abonnement had op de 5e plaats. Gelukkig kon ik ook een 4 plaats troffee mee naar huis nemen. 

Op 23/24 augustus was er een race van de Chrono in Kerpen. Mijn maatje Olivier was er niet bij, maar had nu gezelschap van Keanon Santoso. We stonden in de tent bij Peter de Bruijn, die voor Keanon sleutelde. De snelheid zat er dat weekend goed in. Helaas maakte ik ook een foutje, spinde in de eerste bocht, maar reed in de tweede race toch weer naar voren. Een nette podiumplaats zat er in, maar mijn transponder hield er mee op en dus kreeg ik de materiaalvlag en moest het veld verlaten toen ik net naar de leider van de wedstrijd, Richard Verschoor , reed. Ik was erg teleurgesteld dat dit mij overkwam. De transponder is echt kaduk, dus er is nu een nieuwe besteld. Dit moet niet nog een keer gebeuren. Op naar een volgende race. 

 

 

Zweden 13/14 september 2014

Vreemde eend zet KF3-baanrecord in Jönköping 

(red: Marianne Grinwis)

Sinds zondag 14 september 2014 staat het KF3-baanrecord van de kartbaan van Jönköping in Zweden op naam van Rowan Grinwis. Een knappe prestatie, want het was de allereerste keer dat Rowan in de KF3-klasse reed.

Ooit had hij een keer van deze klasse mogen proeven, toen hij op Genk enkele ronden mocht rijden in de PdB-kart van Max Sjölander. Nu moest hij ongetraind in de kart stappen en zijn best doen, want in Zweden is het een eendaags evenement. Vrijdagavond werd er vanuit Capelle aan den IJssel naar Zweden gereden. Op zaterdagmiddag moest de kart nog worden opgebouwd en omdat er nog belangrijke delen ontbraken, was deze op zondag net op tijd klaar voor de trainingen. 
In de Zweedse kampioenschappen zijn er maar twee korte trainingen van 10 minuten en daarna is het tijdrijden. 
Al bij het tijdrijden bleek dat Rowan de kart goed onder controle had en zette, tegen verwachtingen in, een tweede tijd. Daarna kwamen de heats. In de eerste heat ging hij te eager van start. Als leader ging hij de eerste de bocht in, maar vloog ook er ook gelijk uit. Gelukkig hield hij de kart onder controle en belandde net niet in de bandenstapel. Als 12^e sloot hij aan in het rijtje en finishte als 9^e.  Nadat hij in de tweede heat als 2^eeindigde, startte hij de pre-finale vanaf de 5^de plaats. Startend vanaf de 6 plaats in de finale, moest hij in de eerste bocht van de baan af, omdat een rijder voor hem spinde. Als je even buiten het spoor kwam, duurde het zeker drie ronden om je grip te hervinden. Na de eerste ronde kwam hij als 10^de door. In de 19 rondes die volgden, werkte hij zichzelf knap naar voren. Vanaf de 10^e ronde was hij vierde. Daarna vochten Sebastian Persson en Rowan om de derde en vierde plaats. Het resultaat was 4, maar desalniettemin knap gedaan voor een eerste keer. Simon Ohlin streek met de eer door als 1^e te eindigen, maar Rowan zette de in Jönköping de snelste KF3-ronde ooit ( 41.750) en deze, zal naar zeggen, voorlopig wel blijven staan. Rowan is heel blij met de support van de familie Ästrand, Jern en Peder Öberg – PdB-Zweden, die het mogelijk maakten om in Zweden dit resultaat te behalen.

En op maandagochtend 15 september was hij gewoon weer om 9.00 uur op school.  

 

 

Zomer 2013

Wat een vreemd jaar.

We waren gestopt met karten. We konden het niet betalen. De kartbok werd op internet te koop gezet. De aanhanger hadden we voorlopig nog even nodig, maar we hadden een goede motor en ook deze zou worden verkocht. Vraag was:  ”Wie wilde deze kopen?”

Mijn vader dacht aan Rafael Real Del Sarte. Een motor voor Ruben. Hij zond daarop een berichtje met de vraag of hij geinteresseerd was. Dat was hij wel, maar tevens stelde hij een tegenvraag. Hij was bezig met het opzetten van een team en wilde eigenlijk dat ik, Rowan, in zijn team kwam. “Heb even geduld”, zei hij tegen mijn vader. “Ik laat het je snel weten” Mijn vader had daarna nog enkele keren contact met Rafael. Hij vertelde mij hier niets over, totdat alles zeker was. Toen stelde hij mij de vraag: “Rowan wil je karten?” “Ja natuurlijk wil ik dat!”  ”Maar dan moet je wel elke dag je armen trainen en om de dag gaan rennen”, zei mijn vader. En dat heb ik ook gedaan. Ik had nog ongeveer twee weken voor de wedstrijd. De zaterdag voor de wedstrijd ben ik op Berghem gaan trainen en kijken hoe de kart zat. Gelukkig was ik het nog niet verleerd en ging het, geloof ik, wel goed. Ik had daarna ook geen spierpijn. 

Om te kijken of er geen problemen waren met de Chrono heeft mijn moeder hiervoor eerst contact opgenomen. Gelukkig stond het licht voor deelname aan de wedstrijd op groen en mocht ik meedoen. Op woensdag hebben we Ruben opgehaald in Soest. Zijn papa was nog in Parijs en kon hem niet meenemen.

Van donderdag tot zaterdag heb ik getraind. Ik zat er goed bij. Elke avond aten we steak. Rafael is gek op steak.
Zondag 11 augustus 2013 was de wedstijd. Wat een pech. Tijdens de kwalificatie wilde mijn motor niet lopen en reed ik al na een rondje maar naar binnen. Er werd gedacht dat het de carborateur was en zo werd deze gewijzigd en ging ik hiermee de 1e race in. Het was niet de carborateur, bleek. Ook in de tweede race wilde de motor niet lopen. Resultaat was dat ik bijna achteraan reed. Voor de 2e race hebben we toen de reservemotor ingebracht. Dit ging gelukkig een stuk beter. Ik werd 8ste in de 2e race. Totaal was ik 10e van de 15 deelnemers.  Jammer ik had naar meer uitgekeken. Vooral omdat het bij het trainen, ondanks mijn oude banden, nog zo goed ging,  

Op naar de volgende wedstrijd. In september naar Kerpen. …

Kerpen 15 september 2013

Weer zo een pech weekend. De motor hield in. Op het rechte stuk, plofte hij een beetje. Dit betekende dat ik bij de chrono 7de werd. In de eerste race werd ik 5e. Bij de tweede race had ik een super start. Ik lag na de eerste bocht al derde. Helaas kreeg ik in de 3e bocht, achter in de hoek een tik mee, wel of niet echt zo bedoeld, maar het werd niet gezien en ik moest toen de nodige plaatsen prijsgeven. Ik kon herstellen en sloot weer aan in de rij. Maar toen spinde Storm Broer vlak voor mij en beukte in mijn zijbak. Hij kon hier niets aan doen, maar mijn zijbak stond toen schuin. Te schuin volgens de wedstrijdleiding en kreeg ik de materiaal vlag en moest toen naar binnen. De bak werd recht getrapt door mijn vader en ik kon de baan weer op. Net op dat moment passeerde de kopgroep. Een treintje van ongeveer 10 rijders. Ik was zo boos over wat er was gebeurd, dat ik mijzelf naar voren pushte. Mijn moeder zei, dat ik super reed. Ik reed constant 49,5 seconden, terwijl de anderen in de 50 reden. Dat betekende telkens een plaatsje, maar een hele ronde inhalen, dat zou onmogelijk zijn. Ik reed behoorlijk naar voren, maar met op een ronde achterstand. Balen, had ik eindelijk weer een podiumplaats kunnen hebben. Heb ik ‘materiaal’ pech. 

BMC 6 – Genk

Vreemd race weekend met incident met Ries Viverette. Ik haalde hem in bij de cicane, maar hij liet dit niet gebeuren en zo raakten wij elkaar. Ik kon mijn kart gelukkig goed houden, maar hij moest een stukje door het gras. Ook ik moest mijn snelheid herstellen en waar 2 vechten om een been gaat de 3e er mee heen. Volgens mij ging Ulysee ermee vandoor. Ries was boos en pakte mij bewust terug. Later in de wedstijd liet hij de kart volop mijn kart lopen. Dit was net voor de bocht bij de kantine. Ik was al aan mijn bocht begonnen en kreeg een enorme zet van hem. Hij remde op mijn kart af. Ik vloog eruit en moest door het gras. Gelukkig kon ik hobbelend terug naar de track en de weg vervolgen. Het gebeurde vlak voor de finish. Volgens mij lag ik derde, maar eindigde 8ste. Ik was heel boos! Dit was een valse streek. 

BMC 5 – Ostricourt

Niet zo een goed resultaat 

BMC 4 – 5 augustus – KERPEN

Mijn Baan!

Kerpen vind ik een leuke baan om te rijden. Omdat ik er al meer heb gereden hoop ik dat ik daarmee een voordeel heb ten opzichte van de andere minimax riijders. 
Op woensdag 2 augustus zijn we met het team naar de track gereden om daar alvast te trainen. We waren daar vroeg en hebben toen snel de tent opgezet. De paddock was bijna leeg en zo kon de tent  op een prominent plekje staan. We konden al om 11 uur starten met trainen. Mijn vader sleutelde voor een micromax die dit weekende zijn eerste race zou rijden. Zijn naam is Loeka Bosmans en ik kon leuk met hem spelen. 

De vrijdag niet getraind. Even rustig bijkomen. Zaterdag er weer tegenaan. Ik zat er goed bij, maar kwam zoals altijd ongeveer een halve seconde tekort op de snelste. Na de training weer naar Herentals om daar te overnachten.

Zondagochtend weer vroeg op. Het is ongeveer een 1,5 uur rijden naar Kerpen en ik moet om 8.00 uur bij de briefing zijn, dus vertrekken we om 06.15 uur. Ondanks een oponthoud door de politie i.v.m. het wel/niet dragen van gordels, waren we op tijd.

De chrono ging goed. 3^e positie met maar een verschil van 4 honderdste op de eerste. Toen de eerste race. Ik had een goede start en lag bijna de hele race aan kop. Ik kon voorblijven tot de laatste bocht. Daar ging ik net iets te wijd. Wietske zag het gaatje en tikte mij in de bocht aan. Ik ging daardoor het gras op. Gelukkig kon ik letterlijk en figuurlijk aanklampen aan Wietske en trok mij weer recht te baan op. Zij pakte mij net voor de streep en daarmee was ik tweede. Ik was best even boos en teleurgesteld, maar de ergste teleurstelling moest toen nog komen. De eerste drie worden altijd gecontroleerd. Dat is iets wat je altijd vreest, want er kan altijd wel iets mis zijn. Zeker niet bewust, want wij sjoemelen niet. De squish (ruimte tussen de cylinderkop en zuiger) was te klein (net niet binnen de maat). Door warmte zet metaal uit en dus wordt ook deze ruimte kleiner. We mochten daarom de motor afkoelen. Jammer genoeg kwam het ook toen net niet goed. Het gaat hierbij om micrometers. Maar OK het zal mij wel heel veel voordeel in vermogen hebben gegeven en dus kreeg ik een DQ en moest achteraan starten.

De tweede race had ik een super start. Al snel lag ik 10e was op weg naar voren. Maar toen gebeurde het. Iemand spinde vlak voor mij en schoot de baan weer op en ik werd gelanceerd. De mensen zeiden later dat ik wel een meter hoog vloog. Het gebeurde net voor de chikane. De kart landde weer recht en daarna nam ik gelijk de bocht. Iedereen vond het een knap staaltje. Jammer genoeg wilde de kart daarna niet meer echt goed lopen. Ik deed mijn best, maar de snelheid was eruit. Het resultaat was een 8^e plaats in de tweede race. Wat een pech weekend en wat een pech voor het seizoen. Met deze DQ doe ik niet meer mee in het kampioenschap. 

BMC 3 – 24 juni – GENK

Dit weekend moest ik het zonder mijn vader doen en sleutelde mijn moeder voor mij.  Tijdens de training op zondagochtend was het nog droog, maar bij het tijdrijden was het regen en nat.  Gelukkig kon ik een goede tijd neerzetten en was ik tweede op de grid bij de start van de eerste race. Deze race verliep spannend. Ries Viverette en ik konden wegrijden van de rest van het veld. Het spande om ons. Ik wachtte tot een van de laatste rondes om Ries in te halen. Aan het eind van de Europalaan probeerde ik dit toen ook. Het was een groot gat, maar Ries remde vroeg en ik remde laat en zo schoof ik er tussen. Helaas tikte ik Ries aan en kwam hij net naast de baan. Ook ik heb hard moeten remmen en moest ook weer helemaal op gang komen. Lars Olofsen kon er van profiteren en ging om ons beide heen en lag toen 1e. Ik reed toen op de  tweede plaats. Echter jammer genoeg pakte Ries mij terug voor de kantine en duwde mij eruit. Ik kwam in het gras en met veel wil hopte ik door. Verbaasd over een official die mij nog sommeerde langzaam aan te doen.  Tuurlijk niet! Ik wilde zo snel mogelijk weer terug op de baan. Gelukkig lukte dit nog. Helaas gingen Ulysse de Pauw en Filip Wojtowicz er nog langs en werd ik in eerste instantie 5e. Echter had Filip een tweede waarschuwing en werd twee plaatsen achteruit gezet. En zo startte ik als 4e in de tweede race. 

De tweede race was een echte struggel. Mijn kart wilde helemaal niet meer. Ik glee alle kanten op.  Ik  wilde gaan voor de 1e plaats die mij toebehoorde, maar heb hard moeten werken voor de plaats waarop ik uiteindelijk eindigde. In de tweede race werd ik 4e en kwam daarmee op het podium terecht als 4e. Wel balen, maar toch nog een podiumplaats. 

BMC 2 – 29 april – GENK

Na een schoolkamp van een week zat ik er eigenlijk een beetje doorheen. Het aantal slaapuren was enorm gereduceerd. Gemiddeld sliepen we ongeveer 5 uurtjes per nacht. En op de dag was het 30 kilometer fietsen of minimaal 6 kilometer wandelen (’s nachts). Afijn, fit was ik niet toen ik op zaterdag ging trainen. De kart en motor  voelde goed aan. En de tijden waren goed genoeg om een van de toptijden te zijn. Op de terugweg naar Herentals viel ik al snel in slaap en bij thuiskomst ben ik ook gelijk gaan slapen, want de volgende dag was de 2^e BMC race.

Het weer was wat wisselvallig. Kouder dan zaterdag en ook niet geheel droog. De baan was wat nattig, maar wij waren de laatste klasse die moest trainen en daardoor was de baan al wat droog gereden. Tijdens de Chrono was ik een tijdje eerste, maar de baan werd steeds beter en daardoor verbeterde iedereen zijn tijd. Zo ook ik. Jammer genoeg had ik mijn gat op de voorgaande te snel dichtgereden en toen ik deze passeerde begon hij met mij te racen. Hij pakte mij terug en ik pakte weer mijn plaatsje voor hem. Toen ik doorhad dat dit spelletje even zou doorgaan en deze ronde al was verknald, liet ik te laat hem gaan. Dat was op het rechte stuk voor de finish en daardoor had ik ook te weinig snelheid om alsnog een vliegend rondje te doen en daarmee ook mijn tijd te verbeteren. Helaas twee rondes naar de knoppen en als resultaat een 7^e plaats.

Ulysse de Pauw was superieur in de eerste race. Hij startte op pole en bleef op pole. De rest moest er meer voor vechten. Weer was ik vooral met Lars Olofson in gevecht. Lars won die race van mij. Ik werd 3^e en daarmee had ik toch een goede prestatie neergezet. De tweede race was ongeveer hetzelfde. We, Lars nog enkele andere en ik konden een tijdje Ulysse bijhouden, maar ik was in gevecht met wat andere rijders en moest Ulysse en Lars laten gaan. Ik moest blijven vechten met Kenny Roosens, Gilles Magnus, Ries Viverette en Kevin van der Meij. De eerste twee waren weg en ik werd weer derde. Twee keer drie was goed voor een derde podiumplaats. Ulysse 1, Lars 2, Kenny 4 en Ries 5. Ik had plofconfetti en die heb ik lekker laten KNALLEN.

 

BNL – 7/8 april 2012 – GENK

Het weekend van de BNL was een teleurstelling. Op vrijdag waren de nodige Nederlandse Mini Max rijders overgekomen om te trainen. Het veld leek vol. Helaas had de CIK-  een regel ingesteld, dat kinderen die in 2012 geen 13 jaar werden dan ook geen internationale licentie konden aanvragen en daarom alleen in hun eigen land konden rijden. Ik woon nu in België en kon daarmee een Belgische licentie aanvragen. Het betekent echter wel, dat ik dan geen Nederlandse wedstrijden kan rijden. Het was anders een groot veld geweest, maar nu bleef het aantal steken bij 9 Mini Max rijders inclusief mijzelf.

Met de training op zaterdag ging het allemaal al mis. Mijn kartkarretje deed het elektrisch niet meer en daardoor kon de kart niet op de grond worden geplaatst. Stress. Alles geprobeerd om dit alsnog voor elkaar te krijgen. Kabels losgemaakt en snel naar beneden laten zakken. Dit met behulp van Bert. Toen was de stress nog niet over. Ik start maar de motor valt gelijk weer uit. Het stekkertje achter zat niet goed vast en was gelijk weer los geschoten. Gelukkig zag iemand dat en toen kon ik weg. De baan was glad en in mijn eerste rondje spinde ik bij de pit straat. Gelukkig kon ik weer op de baan komen en mijn weg vervolgen. De trainingssessie werd toen afgevlagd. Ook toen was het nog niet over. Net voor de chicane zag ik een band voorbij komen. Mijn band! Bleek dat de velg niet goed had vastgezeten, omdat mijn moeder de verkeerde moeren had gebruikt. Gelukkig was er niet s krom. Er moesten alleen nieuwe tapeinden in de klos, want die hadden  een kapotte draad.

Met de Chrono had ik een vijfde tijd. In de race 1 was ik 6^de en verloor ik net van Lars Olofson. In race 2 had ik het weer aan de stok met Lars. We botsten en Lars bleef in mijn bumper haken. Ik kon gelukkig mijn weg vervolgen, maar Lars schoot net voor de finish van de baan en werd laatste.

Op zondag startte ik weer van de 5^e plaats. Deze race was vechten, maar ik werd 3^e. Toen kwam de controle. De koppeling moest eraf. En wat bleek, de koppeling voldeed aan de maten, maar had geen Rotax erin staan. Wel op de koppelingstandwiel, maar niet op het huis. Dus …. een DQ. Weg punten. Weg kansen. Dit betekende ook, dat ik in de 4^e race achteraan moest starten. Net na de start nog in de eerste bocht was ik al 5^e in de tweede bocht was ik derde en in de 3^e bocht was ik tweede. Ik kon jammer genoeg niet wegkomen van de rest en kwam in rondje vier in de mangel tussen twee andere rijders en ging dwars. Weer moest ik van achteren komen. Ik was heel boos en reed uiteindelijk naar een 7^de plaats.
Al met al was het een teleurstellend weekend. Ik had zicht op podium, maar sta er nu voor het algemene klassement er definitief naast.

 

Genk 25 maart 2012 – BMC 1
Nieuw merk, nieuwe kleuren, nieuwe mensen
Mijn vader is van werk veranderd. Hij werkt nu bij Speedwear in België. Speedwear en Eyckmans Grandprix racing zijn van dezelfde eigenaren. Vandaar dat ik een nieuw merk: Maranello en met nieuwe kleuren rijdt. Wim Eyckmans helpt mij en er is ook een team aan andere mensen die elkaar en ook mij bijstaan om ervoor te zorgen dat ik goed op de baan sta en kan presteren.
Het is even wennen, maar een goed onthaal went snel. De kart zelf is niet veel anders dan mijn vorige kart. Ik ben echter wat gegroeid,  dus zijn er aanpassingen gedaan en kan ik mijn benen beter kwijt. Ik zit wat luier in mijn kart. Niet dat ik lui ben, want ook nu moet ik hard werken.
Op zaterdag was de training. Op oude banden kon ik goed meekomen. Niet de beste, maar wel goed. Settings geprobeerd, nieuwe banden erop en volverwachting naar de baan. Maar toen “chips” – geen betere resultaten. Zelfs behoorlijk slechter. Ook met het ombouwen van de kart, nog geen verbetering. Mijn vader gaf al aan dat het waarschijnlijk aan het lot van de banden lag. Een oude set! Nou dat was ook zo, want voor de race kreeg ik gelukkig nieuwe banden van een later lot en toen kon ik weer meekomen met de rest. Helaas stond de setting toen nog een beetje verkeerd en kon ik het net niet helemaal bijrijden. De tweede race ging het stukken beter. Deze was super! Het was heel spannend voor de kijkers. Nummer 6 had zo nummer 1 kunnen worden. Zo dichtbij elkaar lag het allemaal. Ik werd in totaal 6e. Kevin van der Meij werd 1e.

 

2011

Berghem 21- 23 oktober 2011  Chrono 8

“Podium”!

laatste race van de Chrono en tevens de laatste race van het seizoen. Ik sta momenteel 8^e in het kampioenschap. Ik heb nummer 8 en het zou mooi zijn als ik deze kan vasthouden. Deze week heb ik herfstvakantie. Ik kijk uit naar donderdagavond, want dan komt Axel Charpentier met zijn vader bij ons slapen. Axel rijdt in de micromax-klasse en komt vanuit Madrid over om hier nog een race mee te pakken.

  
Op donderdagavond zijn ben ik met mijn moeder met de trein naar Schiphol gegaan om Axel te verrassen. We hadden nog even pech, want we misten de Fyra net en daarmee waren we een half uur later op Schiphol. Gelukkig was ook het vliegtuig verlaat en waren we ruim op tijd bij de uitgang van terminal 2. Met de auto, die Axel’s vader had gehuurd, reden we terug naar huis. Mijn moeder was een goede TomTom. Het was al laat toen we thuis kwamen en omdat we vrijdag al gingen trainen zijn we snel naar bed gegaan. We sliepen samen in de zolderkamer. Daar staat een tv en hebben we stiekem nog even naar een programma gekeken.

Op vrijdag begon de training  om 12.00 uur.  Er moest nog wel een kart worden opgebouwd, daarvoor sleepte Axel’s vader een enorme koffer mee met daarin allerlei spullen voor de kart. Het was mooi weer, geen wolkje aan de lucht, maar niet al te warm. ’s Nachts was er zelfs nachtvorst geweest. In de eerste training moest ik mijn motor inrijden. Deze was net gereviseerd en had een nieuwe drijfstang en zuiger gekregen. Hij liep niet helemaal lekker. De motor pruttelde. Ook in de sessie erna, toen ik voluit mocht gaan, bleef deze pruttelen en inhouden. Mijn vader wist niet direct wat het was. Waarschijnlijk iets electrisch.  Gelukkig mocht ik een motor van Jacco van Dijk gebruiken. Mijn vader probeerde kleine verschillende settings uit en het ging steeds beter. ’s Avonds reden we gewoon weer naar huis om daar te eten en te slapen. Het is maar een uur rijden en Axel en ik merkten er toch niets van, want wij I-padden.

Op zaterdag was het eigenlijk hetzelfde. Rustig aan en met verschillende dingetjes proberen, ging het steeds beter.

Zondag – de racedag. Nu moesten we wel vroeger op. Om 8.15 uur vertrokken we van huis. Om 9.30 uur de rijdersbriefing. Pappa en Henry waren wel eerder vertrokken, want er moesten racebanden worden opgehaald en de kart moest ook nog naar de technische keuring. Tegen de tijd dat wij aankwamen, was dit allemaal al gebeurd.

Om 10.15 uur de eerste training. Ik weet niet precies wat mijn trainingstijd was, want de transponder zat nog in de tas. We vergeleken de lijst met mijn laptimer en ik kwam op ongeveer een vijfde tijd uit. Toen tijdrijden. Ik kreeg de kans om achter Dennis Tijs aan te gaan. Ook ging hij achter mij aan en samen reden we een goede tijd. Hij had de eerste tijd en ik de 4^e tijd. De race was spannend. Even verloor ik een paar plaatsen, maar kwam weer goed terug en werd 3^e, achter Joey Alders en Dennis Tijs. De tweede race was een andere mix. Ik had andere rijders voor me. Was even door de dirt gestuurd en werd daardoor door 3 andere rijders voorbij gereden. Een rijder probeerde mijn pad af te snijden, maar benadeelde zichzelf door te spinnen en Rinus van Kalmthout daarin mee te nemen. Dit was wel jammer voor Rinus. Ik hield mijn kart en kon doorrijden. Het was net of mijn kart even niet zo hard liep, maar na twee ronden pakte ik het tempo weer op en reed naar de kop toe. Met de snelste tijd van de race werd ik alsnog 4^e. Helaas duurde de race net 2 ronden tekort, want wie weet, had ik zelfs nummer 1 kunnen inhalen, zo hard ging ik en ze waren niet meer zover weg.

De podiumplaatsen lagen in punten dichtbij elkaar. 1. Gijs Busser met 104 punten, 2 Dennis Tijs met 101 punten, Joey Alders met 100 punten en ik 4^e met 99 punten en Niels de Vries xx punten.

Al met al een mooi einde van het seizoen. Ik denk dat ik nu wel echt 8^e sta en dat van de 40 deelnemers in totaal. Niet gek toch!   

Chrono 6-7 Hahn 3 en 4 september

Wat een teleurstelling.

Vol verwachting ging ik dit weekend in. Vorig jaar was de ommekeer in mijn race resultaten gekomen in Hahn en daardoor vond ik Hahn een superbaan. Omdat ik al goed kan meekomen met de top van de mini’s, dacht ik “in Hahn ga ik winnen”. Het verliep anders:

Dondermiddag direct na school vertrokken we richting Duitsland. We waren om een uur of vier echt op de snelweg, toen mijn vader vroeg, “Zijn de pakken ook ingepakt”. Nee, dus! Deze hingen nog in mijn kamer, dus bij H.I. Ambacht gekeerd en weer teruggereden om ze van mijn oma, die zo aardig was geweest om ze alvast naar buiten te brengen, uit handen te nemen om dan weer om te keren om opnieuw de reis te starten. Al met al een oponthoudt van een klein uurtje, omdat we dan toch echt in de filetijd terecht kwamen. Met flink doorrijden, waren we dan toch om 21.15 uur bij de baan, die helaas toen al dicht was, dus met de aanhanger naar het hotel bij de luchthaven. Daar bleken Ruben en Nick ook al te zijn, zij hadden net gegeten en kon ik nog lekker even met hen spelen voordat we moesten slapen.

Vrijdags was het mooi weer en hebben we lekker getraind. Zoals gewoonlijk weer de 0,5 seconde tekort, maar later was dit verschil teruggebracht naar 0,2 seconde op de snelste en reed ik mee in de tijden van de grootten. Die avond was er nog een groot alarm op de luchthaven. We waren net klaar met eten in het restaurant van het hotel, toen we de hele tijd sirenes hoorden. Ruben, Nick, ik, zijn samen met mijn moeder gaan kijken. Ik heb nog nooit zoveel ziekenauto’s en andere hulpdiensten bij elkaar gezien. Het bleek dat er een vliegtuig, die brand aanboord had gemeld, een noodlanding kwam maken. We hebben daar zeker een half uur gestaan, maar er gebeurde niet veel meer dan de aankomsten van al deze hulpdiensten en op een gegeven moment gingen ze allemaal weer weg. Later hoorden we dat het op het journaal was geweest en dat het was meegevallen en dat er van brand geen sprake was. Het vliegtuig is na de landing weer vertrokken.

Zaterdag de eerste racedag. Het was een relaxte dag. De trainingen startten pas om 10.00 uur en alles was daarmee een uurtje later dan normaal. De kart moest wel nog die ochtend gekeurd worden, want dat was de dag ervoor niet gedaan omdat de motor nog moest worden nagekeken. Met de training had ik de 4^e tijd. De motor liep echt super, dus dit beloofde wat. Met tijdrijden reed ik mijn rondjes en dacht dat het wel goed ging. Ik zag mijn vader een stopteken maken, dus dacht “die wil banden sparen” en stopte ik. Kom ik bij het hek, is hij heel boos op mij. “waarom ik was gestopt”? Ik snapte er niets van. Ik was gestopt, omdat hij zwaaide. Het was niet mijn vader geweest die had gezwaaid en zo had ik de 14^e tijd om te starten. Als ik misschien nog 4 a 5 ronden had kunnen rijden, had ik misschien wel 2^e of 1^e geweest, want de motor en de kart waren super. Ik ben in de eerste race van 14 naar 13 gereden. Ik ging best goed, maar liet mij nog in de laatste ronde door een aantal voorbij rijden. De tweede race was niet zo gemakkelijk. Ik verknalde de start en later kreeg ik nog een duwtje, werd daarmee naar buitengedrukt en moest toen prijsgeven aan minimaal 3 man om me daarna weer even helemaal te herstellen. Ik reed toen toch nog naar een 5de plaats en werd overall 9^de.

De zondag was alles wel weer vroeg. Dus vroeg op, snel eten en dan naar de baan. Ik mocht met Ruben en zijn vader meerijden, die een speciale mini had. Hij reed met deze auto wel 160 kilometer per uur. De weg was er alleen niet zo voor geschikt met alle gaten en bochten, maar het was wel gaaf.

Met tijdrijden ging het die ochtend wel goed. Ik had een lange tijd al snel een goed tijd en bleef lang staan. Ruben Real del Sarte reed een super tijd. En ik stond achter hem. In de laatste ronde ging Joey nog onder mijn tijd door en zo kwam ik uit op de 5^e plaats om te starten voor de 1^e race.

In race liep het allemaal niet zo goed. Slechte start, omdat ik als 4^e buiten moest starten. Ruben was gediskwalificeerd op iets wat ze nog uit moeten zoeken of het wel terecht is. Afijn ik kwam als 7^de over de finish en had daarmee een goede positie om te starten. Hoe anders bleek toen ik op de startgrid mijn plaats kreeg toegewezen. Ik moest toen ineens 15^e starten. Ik zou hebben ingehaald onder geel. Mijn vader vond protest niet nodig, gezien je toch geen gelijk krijgt van de organisatie en als er beelden van zouden zijn dat het dan wel zo zou zijn. Jammer. Wat bleek later. Er was ingehaald onder geel. de tribune was hier ook getuigen van geweest. Later had de organisatie de beelden teruggekeken. Op de beelden was te zien dat Denis mij voorbij was (aan de binnenkant), maar bedacht zich ineens want hij had geel gezien en was weer achter mij gekropen, dus niet ingehaald. Dit was correct gezien de situatie, maar Max Timmermans had wel hem voorbij gestoken onder geel en dit was niet opgemerkt. De beelden werden voor mij verkeerd geinterperteerd.  Dit kostte mij dus mijn 7^de plek. In race twee reed ik naar een 8^e plaats en ben in totaal met alle gekke dingen die er gebeurd zijn 10^e geworden. Heel jammer dat dit weekend zo vervelend is verlopen!

 

BNL Genk – race 20-21 augustus

Na een nachtje met gasten, Victor Oberg en zijn monteur/vriend Simon, gingen we om een uur of half zes met drie auto’s naar Genk.

Aangekomen op Genk was de tent een ravage. We hadden het al gehoord dat er een extreme bui was gevallen in de buurt van Hasselt op een muziekfestival Pukkelpop genaamd. Deze had al aan sowieso 3 mensen het leven gekost. Dat het ook in Genk goed raak was geweest, konden we zien aan en in de tent. Een enorme waterzak moest eerst worden geleegd. In de tent moest het zwembad naar buiten worden gebezemd en de tent vertoonde gaten, daar waar ze niet horen. Afijn na het opruimen, gelijk aan de gang gegaan met installeren om voor de eerste training 10.15 uur klaar te zijn. Dit werd gehaald. Ook de Spaanse (Franse) rijders in onze tent waren gearriveerd. Ronald Montfoort deed uitgebreid verslag over de impact van de hoosbui en dat deze ook het hotel Stiemerheide in de kamers blank had gezet. Hij kon soppend naar zijn kamer. Wij zouden die nacht daar ook slapen en ik hoopte dat het probleem dan wel zou zijn opgelost. De trainingen gingen goed, maar ik kwam ongeveer 0,2 seconde te kort op de beste. Voor mijn vader een probleem voor mij moeder niet. Die avond naar het hotel waar ook een zwembad was. Door het schoonmaken was het zo laat geworden, dat zwemmen niet meer kon. Ik heb lekker spare-ribs gegeten en ben toen tegelijk met Arthur, Axel, Hugo en Ayrthon naar bed gegaan, de volgende dag was de race. Half 8 aan het ontbijt, maar om 7.00 uur konden we zwemmen en dat heb ik dan ook met mijn moeder gedaan. Er was niemand anders in het zwembad.

We waren om 8 uur weer op de baan. Het hotel ligt er bijna naast. De micro’s moesten het nodige doen, uitlaten met een nieuwe mat laten verzegelen en een mobine van de organisatie plaatsen. Al met al erg veel stress, want om 9.00 uur was hun trainingstijd.

Ik mocht om 9.15 uur trainen. De baan was nat en de beste tijd was iets van 1.23 seconden met een natte baan. Dit is ongeveer 25 seconden langzamer dan op een droge baan. Bij het tijdrijden was de baan weer droger. Het was moeilijk om te beslissen wat er gedaan moest worden met de bandenspanning. Ik behaalde de 15^e tijd om te starten. In de race zelf werd ik 9^e. Ik was daarna heel beroerd. Ik had het warm, hoofdpijn en buikpijn. Ik probeerde mijn buik te koelen met koude lucht. Mijn moeder had een pilletje en deze heb ik genomen. Voor de tweede race voelde ik me wat beter. De tweede race eindigde ik 4^e. ’s Avonds zijn we met zijn allen gaan zwemmen in het zwembad en hebben we buiten op het terras gegeten.

Op zondag was race 3 en 4, maar daarvoor moet je opnieuw tijdrijden. Weer viel mijn tijd tegen. Ik had geen trekker voor me. Dit was me de dag ervoor ook overkomen. Ik wilde toen achter Max Timmermans aan, maar die vond dat niet goed en zei mij voor te gaan. Vandaag ging ik ver voor hem de baan op, maar spinde en had toen ik Max voor me. Ik dacht ‘ik ga achterhem aan’, maar hij ging van zijn gas af en liet mij voorgaan. Daarna ging hij achter mij aanjagen en had daarmee de derde tijd. Wel een beetje oneerlijk. Hij mag wel achter mij aan, maar ik niet achter hem. Vanaf de 12^e plaatst werd ik in de eerste race op zondag 4^e, ondanks dat ik weer ziek was. In de tweede race werd ik 3^e. Ik kon 1 en 2 goed volgen, maar had net niet genoeg om er voorbij te steken. Over het hele weekend kwam ik wel op het podium (of wel ernaast). Ik kreeg de 4^de prijs. Helaas was dit niet genoeg om op het podium voor de hele BNL te komen. In het kampioenschap werd ik 6^de. Op het podium hiervoor stonden: Max Timmermans 1, Michael Kuiper 2, Eric Stahl 3. Daarna warende de uitslagen achtereenvolgend: Charles op de Beeck 4, Gijs Busser 5 en dan ik.

Op naar de volgende races in Hahn, Duitsland - 3 en 4 september.  Mijn lievelingsbaan!

Gijs Busser 5, Charles Op den Beeck 3, Michael Kuiper 1, Eric Stahl 2 en ik 4.

Berghem 3 juli – Chrono 5

Het eerste weekend van mijn schoolvakantie. Vrijdag was ik al vrij en had ik kunnen trainen, echter zat mijn vader in Zuera en mijn moeder moest werken, dus kon ik daar niet naar toe.

Op zaterdag begon de training om 12.00 uur. We waren op tijd om de kart uit te laden en deze in orde te maken voor de training. Dit weekend zou Vincent Vuijk helpen. Dat had mijn vader afgesproken omdat mijn moeder eigenlijk voor Amber zou sleutelen. Maar Amber was er niet, dus eigenlijk had mijn moeder dit weer kunnen doen. Maar afspraak is afspraak en het is ook wel eens leuk om iemand anders te hebben die je advies geeft. Vincent was niet alleen. Ook Davey Koch was erbij. En zo had ik dus 2 …. 3 monteurs. Vincent heeft er wel kijk op en gaf mij verschillende adviezen. Deze probeerde ik dan weer op te volgen, wat niet altijd makkelijk is. Je hebt toch al je eigen stijl van rijden en nu moest ik er echt opletten om bochten anders te nemen. Soms lukte dit en soms lukte dit niet of vergat ik het te doen. Afijn. Tijden waren niet slecht en zo gingen we na vijf keer trainen weer naar huis om de volgende dag vroeg naar het circuit te rijden.

Op zondag 3 juli waren we voor 8 uur op het circuit. Eerst banden halen en daarna hadden we weer tijd genoeg. Ik kon lekker spelen met Kenny Roosens, Denise haar scooter en andere kinderen. Om ongeveer 10 uur moest ik tijdrijden. Ik werd 14^e met tijdrijden. Daarna in race 1 een 15^de tijd. Niet veel beter, maar ook niet slechter. Het ging wel goed, maar ik kwam net uit de bocht kracht te kort om in te halen. Voor de tweede race was er iets veranderd aan de carburateur om iets meer trekkracht onderin te hebben. In de race pakte het niet uit zoals was gedacht. Ik had een slechte start. Na een rondje of vier twee werd de race gestopt. Vlak voor me was Denise de Rooy, nadat ze banden had geraakt met haar rechter achterwiel, gaan vliegen. Ze maakte een soort radslag op haar helm zelf en kwam in de banden vlakbij waar wij stonden met de tent. Gelukkig landde de kart niet bovenop haar en was er niet iemand anders die over haar heen ging. Het zag er even niet zo mooi uit. De race werd gestopt en we moesten naar de startlijn. Denise stond al snel weer en werd terug gebracht naar de tent. We startte toen niet opnieuw. Jammer genoeg voor mij, want mijn kart wilde echt niet lopen. Ik kon geen gang maken. Ik probeerde dit nog aan te geven, maar we moesten weer opstellen in de volgorde van de laatste ronde voor het ongeluk en zo stond ik dus ergens op de 12^e startrij bij de tweede start. Dit keer sloot ik wel beter aan, maar nog wilde de motor niet lopen, zoals deze wel in de race ervoor liep. Ik deed mijn best en uiteindelijk werd ik toch nog 17^de, wat niet was verwacht, dit ook doordat er nog rijders waren gediskwalificeerd. Toen we nog eens keken naar wat er misschien mis was met de carburateur, bleek dat de choke openstond. Tja en dan is sowieso een wonder dat de kart bleef rijden.

Overall sta ik nu 12^e in het klassement. Nummer 1 worden die jaar, zal wel niet gaan lukken.

Volgende Chrono 6 en 7 zijn op 3 en 4 september op het circuit van Hahn – Duitsland.

 

 

 

Chrono 3 en 4 – Elftlandring – Kerpen
2 – 5 juni 2011
Op donderdag was het Hemelvaart, dus hadden we een extra dag om alles in orde te maken en al te trainen. Amber en Joeri Vasterman gingen met ons mee. Ze hadden de nacht bij ons doorgebracht, dus zaten we met zijn vijven in de auto. Wel gezellig! Onderweg vlakbij Kerpen zagen we de truck rijden. Eerst even tanken, daarmee was er weer genoeg benzine voor enkele dagen. Op het circuit waren wij nog eerder dan de truck. De truck was gelijk een probleem. Er was een plaats, maar deze was voor de grote truck moeilijk bereikbaar. Na een uurtje steken, kijken, steken, kijken en steken, stond deze dan eindelijk op zijn plek en weer twee uurtjes later, stonden alle karts in de tenten en waren mijn vader en moeder bezig om deze voor ons in orde te maken. Mijn moeder sleutelde voor Girl Power Amber. Die dag kon ik lekker trainen en kwam ik goed mee met de rest. ’s Avonds gingen we eten in Henry’s, een steakhuis, waar ik een lekkere cheeseburger at.Op vrijdag was ook Axel uit Spanje erbij. Hij was rond middennacht gearriveerd na te zijn ingevlogen uit Spanje. Het was leuk om hem ook weer te zien. Die dag lekker met hem gespeeld. De trainingen waren ingedeeld in groepen. We mochten 5 keer rijden, maar ik was wel een beetje mijn tijd kwijt, nadat ik met de kart van de baan was gevlogen en deze krom was. Mijn vader heeft deze wel weer teruggebogen en zo kon ik toch verder rijden. ’s Avonds hadden wij een speciaaltje. Ik mocht samen met Ruben Real del Sartre, Nick Duncker en Axel Charpentier naar Mac Donald, zonder onze ouders. We hebben daar heerlijk gegeten en toen was het weer tijd voor bed. Axel’s vader ging met ons mee en ik ging alleen slapen op onze kamer.

Zaterdag 4 juni – de Chrono 3, wedstrijddag.
Alle dagen was het mooi weer. Ook vandaag was het warm en droog, maar wat een dag werd het.

Het ging al mis bij de eerste wedstrijden. Bij elke wedstrijd was er wel een ongeluk. Ik heb nog nooit zoveel ambulances gezien tijdens een wedstrijddag. Een had een gebroken been en ander iets met een hersenschudding. De wedstrijden liepen erg uit. In onze tweede race had ik een goede start, maar kreeg een behoorlijke tik in de eerste bocht en daarmee was mijn stuur en spoorstang krom. Al gauw kregen we de rode vlag. Nick Duncker was heel hard in de banden beland. Dit was achter mij gebeurd, nog voor de eerste bocht nog vlak na de start/finish lijn. We moesten allemaal terug naar de startlijn. Nick werd geholpen en met ambulance afgevoerd naar de wedstrijdtoren. Ik probeerde nog duidelijk te maken dat alles krom was, maar nadat Nick was afgevoerd, werd er direct opnieuw gestart en dus moest ik met alles krom de wedstrijd rijden. Dit was niet makkelijk. Sturen moest ik soms twee keer doen en de kart wijkte telkens af en was moeilijk op de weg te houden, maar ik deed ik heel goed mijn best en reed daarmee een goede race. Op een gegeven moment kwam er een helikopter boven het circuit vliegen. Hij maakte enkele rondjes en landde daarna op het huurcircuit. De helikopter was voor Nick. Hij werd met spoed naar Keulen gevlogen. Van zijn vader Marcel hoorden we dat hij misschien een gescheurde mild had door de impact van de klap. ’s Avonds kregen we te horen, dat het gelukkig meeviel. Geen gescheurde milt of gebroken ribben, maar wel goed gekneusd. Gelukkig ook voor de rest geen bloedingen, maar hij moest wel in het ziekenhuis blijven.

Zondag 5 juni – Chrono 4.

Weer kwalificatie, nadat mijn vader de kart weer had recht gemaakt. Die was gisteren behoorlijk krom. Dit keer slechter dan gisteren. Een 15^de tijd. De race was beter. Ik kwam als 12^de over de finish. In de tweede race ging ik ook goed, had ik een super start. In de race kreeg ik een tikje en kwam naast de baan. Daardoor moest ik de nodige andere rijders voor laten gaan en verloor daarmee 4 plaatsen. Uiteindelijk eindigde ik 14^e. Overall goed voor een 10^de plaats.

Die avond mocht Nick ook weer uit het ziekenhuis om verder thuis weer te herstellen. Dat was goed nieuws. Ik ben benieuwd of hij over een maand al kan rijden. We zullen zien.

Ik sta nu 11^de in het kampioenschap.

 

BNL 3-4 Ostricourt – 21/22 mei

De race dit weekend was best leuk. Op donderdag zijn we naar Ostricourt gereden. Arthur, Axel, Ayrton en Hugo uit Spanje waren daar ook weer samen met hun broertjes en ouders. We hebben deze dag getraind. ’s Avonds zijn we weer naar huis gereden, omdat we op vrijdag mijn oma’s 70st e verjaardag gingen vieren en ook moest ik Cito-toetsen maken

Zaterdag was de eerste racedag. Deze dag ging best goed. 6^e tijdrijden. En met 5^e in de eerste race en in de tweede race 10^e ondanks dat ik in de eerste bocht na de start door de anderen gedragen en een rondje had gedraaid, op het gras terecht kwam en gelukkig hoog jumpend als 19^de baan weer kon opkomen. Ik heb toen dus weer 9 man ingehaald, dit samen met Rinus, want hem was hetzelfde overkomen. 

De volgende dag opnieuw tijdrijden. Dit keer niet zo goed. Met een 3/10 te kort op de eerste man, stond ik 13^de op de grid. Gelukkig ging de 3^de race beter en eindigde ik 7. Als ik mijn deur goed had dicht gehouden, dan was ik zelf 4^e kunnen worden. Al met al stond ik hiermee weer op podium – 5^e plaats. Helaas ging het helemaal mis in de 4^e race. Na een redelijk goede start was ik vijfde. Na wat botsen en uit de baan gedrukt door anderen, moest ik even velen voor laten gaan, maar vocht terug. Toen kreeg ik een vlag die ik niet herkende. Na twee keer begreep ik dat het de materiaalvlag was. En ging ik de pits in. Mijn bumper lag er aan een kant af. Mijn vader stond in de pitstraat al klaar om mijn bumper snel met een tie wrap te maken. Ik volgde daarna weer mijn weg, maar de andere waren te ver weg om nog in te halen. Ik reed de laatste rondjes op bijna ¾ baanronde achterstand. Er waren nog twee anderen uitgevallen en zo eindigde ik niet laatste, maar met dit resultaat was een podiumplaats verkeken. Al met al goed voor een 8^ste plaats overall. Wel jammer. Op naar de volgende keer. De laatste BNL is in augustus.

 

Emmen – Chrono 2 – 29 apr – 1 mei 2011

Wat een weekend

Op vrijdagochtend reden we met een VZ-busje vol naar het circuit van Emmen. Om ongeveer 6.00 uur kwamen net voorbij Woerden de truck van VZ-racing tegen. Dit betekende, dat we daarna met 80 km per uur achter de truck aan tufden om niet te lang te hoeven wachten op het circuit. Na aankomst snel alles uitpakken en al gauw stond aan beide kanten de tent.  Elk heel uur trad ik aan om 20 minuten te kunnen trainen. Het bleek dat ik nog een seconde te kort kwam op de eerste.

Zaterdag trainen volgens schema, dan maar 15 minuten om het 1,5 uur. In een training werd ik er twee keer uitgedrukt. Veelal is het oog om oog, tand om tand en dit bazuinde ik rond. Gevolg was dat ik de training daarop niet mocht meerijden van mijn vader en dat ik maar een moest kijken wat er allemaal op de baan gebeurde. Balen vond ik dit. De training later reed ik wel een stuk beter en het verschil was toen nog maar 0,2 seconde op de snelste rijder. Na de training viel ik nog met een fiets “zonder remmen” en had ik mijn hand geschaafd. Dit deed heel veel pijn.
Zondag de wedstrijd. Na een lekker ontbijt (worstjes, veel spek en een boterham) in hotel Eden waren we in de super snelle auto van Patrick Vasterman om 7.45 uur op de baan. We stonden helemaal aan het eind, dus voordat je het parkferme was moest je 10 minuten lopen. Dit was zwaar voor mijn moeder, die dit weekend voor Amber Vasterman sleutelde. Gelukkig had zij ook een beetje hulp van Kiwi (een monteur uit Peru).
De resultaten: trainen 7 – 4^e tijd met tijdrijden. In de 1^e race werd ik  3de en 2^e race 7^de. In totaal goed voor een derde plaats. Voor mij een super weekend, maar voor andere een heel vervelend weekend. Een rijder kreeg een diskwalificatie voor het hele evenement. Wel jammer, want hij was wel snel. Ook mijn teammaatje kreeg een diskwalificatie voor gevaarlijk rijgedrag. En had al pech in de eerste race, omdat zijn motor niet liep door het ontbreken van een vacuümslangetje. En ik …… ik mag beslist niet klagen. Emmen is wel een eind weg en er was heel veeeeeeeel wind, maar met mijn best doen, ben ik toch maar mooi 3^e geworden. En ik

 

 

 

Genk – BNL 23-24 april 2011
Niet gewonnen toch podium.
Vrijdag ’s ochtends was het om 5.00 uur tijd om op te staan. Dit was om 5.30 uur te vertrekken naar Genk. Voor 8 uur stonden we te wachten op de truck om de trailer van VZ-racing te verplaatsen naar de plek waar deze moest staan, zodat we daarna snel de tent konden opbouwen om daarna de kart in orde te maken om te gaan trainen. Afijn. De eerste training haalden we niet, want de kart was niet klaar. Mijn moeder sleutelde dit weekend voor mij, dus dat geeft dan enige vertraging. Mijn vader was er ook, maar die sleutelde voor twee andere rijders. Gelukkig kon ik de tweede training wel meedoen. Ik kwam nog wel een halve seconde te kort op de rest. Later ging het met trainen ook nog mis, doordat de choke nog openstond.
Zaterdag weer vroeg op de baan. Circa 9.00 uur de vrije training. Ik was 15^e van de 23 Minimax-rijders. De kwalificatie was een stuk beter. Mijn moeder wilde het niet geloven, maar ik had de 4^e tijd. De start ging niet helemaal goed. Ik koos buitenom en werd er uitgedrukt. Gelukkig kon ik toch snel mijn weg vervolgen en werd 6^e. De tweede race ging eigenlijk super en lag lang derde, maar ik hield mijn deur niet genoeg dicht en werd in de laatste twee rondes nog door 2 man voorbij gereden en zo eindigde ik 5^e.
Zondag. Het was weer warm weer en net als gisteren, maar dan nog erger leek het of de baan vol zand lag. Het was alleen geen zand, maar stuifmeel. En dit stuifveel stoof op en maakte ook de baan super glad. De vrije training ging de mist in. Ik merkte dat mijn motor plofte. Later bleek er een stekkertje niet goed genoeg vast te zitten. Hiermee wist ik niet wat ik kon. De tweede kwalificatie ging niet zo goed als de eerste. Waarschijnlijk een beetje de bandenspanning. Ik moest de eerste race vanaf de 14^e plaats starten en werd 10^de. De laatste race had ik weer een goed start en lag weer derde. Michael Kuiper reed een wereldrace. Kwam van bijna laatste plaats naar voren en was niet te stuiten. Ik was het botsen van Aron Valster zat en gaf hem een tikkie terug, dit werd gezien door Boy Pijls, de organisator en zo kreeg ik een waarschuwing aan mijn broek. Gelukkig maar 1. Ik werd 8^ste in de race. Niet gewonnen werd ik over het hele weekend 4^de en mocht daarmee een trofee in ontvangst nemen van de Belgische Formule-1-coureur Jerome d’Ambrosio.

 Chrono 1 – 20 maart 2011 Veldhoven.
Op zondag 20 maart 2011  werd de eerste wedstrijd van de Nederlandse kampioenschappen Rotax gereden. Ik ben op vrijdag al met mijn vader gaan trainen. Het was die dag regen, ook zaterdag heb ik getraind. Deze dag was het droog. Er werden tijden van circa 49,5 tot 50,5 gereden. Ik kwam net op 50,0 seconden en dus nog een halve seconde te kort op de kop. Op zondag kwalificeerde 27^ste. Reed in de eerste race naar een 23^ste plaats en werd uiteindelijk 17^de in de finale. Alles was en is goed, het is alleen nog een beetje zwaar. Mijn teammaatje, Michael Kuiper, reed heel goed en werd tweede, achter Deniz Beckers en voor Charlotte Verkuijlen. Nick Duncker had de pech dat hij in de laatste ronde van de race er werd afgezet en toen 4 plaatsen moest prijsgeven wel jammer voor hem.
Volgende race is 1 mei in Emmen.

 

Berghem – Rotax Max Winter Serie 19 feb en 20 feb 2011
Koud en heftig
Dat was even wat anders. Niet getraind en de kart direct uit Campillos heb ik dit weekend twee wedstrijden gereden in Berghem. Het bijna hele team was opgetrommeld om deel te nemen. Zo ook wij. Het was heel koud. Net Campillos. Met min één werden we de baan opgestuurd en het was telkens net of je handen eraf vroren. Maar, gelukkig ze zitten er nog aan.

Het ging niet slecht, maar ik kwam met tijdrijden nog ongeveer 1,5 seconde te kort op de eerste, goed voor een 16 plaats op de grid. In de prefinale reed ik naar plek 12. Bij de start van de finale was het nog even stress. Mijn motor wilde niet starten. Geen sjoegen. Gelukkig waren er veel mensen in de buurt die even hielpen en kon ik toch weg uit de pitstraat. Ik moest heel hard rijden om bij de andere te komen en eigenlijk haalde ik dit niet voor het punt van formateren. Mijn moeder zei dat ze dacht dat ik wel een straf zou krijgen, maar gelukkig werd het een herstart en eindige ik in de finale als 11^de. Eigenlijk was de zondag niet anders. Ik had wel een betere tijd en de prefinale ging goed. Weer wilde de motor niet starten bij de finale en gelukkig had ik optijd aansluiting. Geen herstart en had ook een goede start. Ik was goed naar voren en reed een aantal rondjes op een 8^ste plaats, totdat ik een tikje kreeg en in de rondte ging. Ik moest toen eerst bijna alle anderen laten passeren voordat ik weer kon volgen. Ik zat in een treintje, maar ook hier werd ik in de mangel genomen en moest prijsgeven. Michael Kuiper mijn teamgenoot, reed heel goed. Kwam helemaal van achteren naar voren naar een 7 de plaats en ook Nick Duncker liet een goede race zien. Op naar de eerste Chrono in maart, maar nu eerst op skivakantie. 

 

Campillos 29 – 30 januari 2011 – Een Nederlands Spaans onderonsje met een Nederlands Podium
Zo het zit er weer op. Trainen in Campillos is voorbij. Er was zondag een clubwedstrijd en omdat ik er toch was, heb ik deze wedstrijd meegereden. Joey Alders en Bard Verkroost waren er ook, dus reden we met 3 Minimaxen mee bij de Junioren en KF3. Het was een Nederlands Spaans onderonsje. Bard was met tijdrijden 4 honderdste sneller en startte daarmee voor mij. Joey stond weer net achter mij. We waren allemaal aan elkaar gewaagd. In de eerste race, had ik het aan de stok (lees:kart) met Joey en kon Bard uitlopen. In de tweede race, racete ik tegen Bard. Door een achterblijver, die ineens overstak, kon Bard de lijn beter volgen en haalde hij mij in. Ik kon gelukkig weer Bard volgen en dacht ik pak hem in de laatste ronde. Maar, in de voorlaatste ronde maakte ik een fout en was het gat te groot om hem in een bocht te pakken. Jammer, maar het was wel een leuke race.

 

10 januari 2011 – trainen
Heel luxe en leuk ben ik het afgelopen weekend gaan trainen in Campillos. Het VZ-racingteam had dit bedacht en op 3 januari jl. ging de trailer, met een tent en heel veel karts en spullen, naar het “zonnige” zuiden van Spanje. Campillos ligt ongeveer 90 kilometer noordelijk van Malaga. De rijders en anderen vliegen dan ook allemaal op Malaga. Zo ook wij. Op donderdagavond vertrok ik met Ryanair vanaf Charlerois. We landen om middennacht en sliepen daarom nog in een hotel bij Malaga. Eerst een huurauto opgehaald bij Record Go om daarna te zoeken naar waar het hotel was. Gelukkig vonden wij deze en kon ik om 01.30 uur gaan slapen. Om 8.00 uur ging de wekker alweer. Opstaan, ontbijten en dan op weg naar Campillos. Toen we de kartbaan hadden gevonden, zagen we de trailer al staan blinken.  Nog mooier was, dat wij niet hoefden te helpen met het uitladen van de karts en het opzetten van de tent. Alles stond al keurig netjes op een plaatsje. Een heel mooi gezicht. Mario de Rooy en Ronald van Montfoort – Toppie! Bedankt hiervoor!  Na aankomst moest nog wel de kart worden opgebouwd. Helaas ging het net na onze aankomst stortregenen en werd de baan kletsnat en ook niet meer droog. Ook op regenbanden was het behoorlijk glad en zocht ik regelmatig de grindbak op, wat mijn vader beslist niet leuk vond. Ik deed het echt niet expres. Die avond sliepen we in een hotel nog 45 minuten van de baan. Het was maar 39 kilometer, maar er zat een hele stijle berg in met de nodige haarspeldbochten. Wel heel leuk en spannend.
Zaterdag was het droog, winderig en koud. Het leek of de baan droog was, maar hij was kleddernat en dus regenbanden. Pas in de middag werd de baan droog en konden we op sliks rijden. Dit was een nieuwe ervaring voor mij. Man wat doen je armen pijn. Ik merkte dat ik best nog moet trainen om goed te kunnen sturen. Met sliks is het veel zwaarder, dan met regenbanden. Toen het donker begon te worden, ging het weer hosen en onweren, dus wisten we al dat het op zondag weer regenbanden zou worden.
Op zondag heb ik nog even in de ochtend getraind. Omdat alles nat was, moest mijn vader bijna twee uur lang alles schoon en droogmaken. Om iets na 15.00 uur reden we weer richting Malaga Airport. Om iets voor 16.00 uur reden we weer met volle vaart (160km/hr)  richting Campillos. Wat was er gebeurd? Mijn moeder was zo slim geweest om de tas met laptop, maar nog belangrijker, met de portemonaie van mijn vader, te laten staan in de tent. En bij het inchecken moet je je ID-kaart laten zien. Gelukkig reed Patrick Vasterman (die ook heel hard kan rijden) ons tegemoet en waren we al weer net voor 17.00 uur op het vliegveld met zelfs de auto al ingeleverd. Afijn we hadden het gehaald en konden weer naar Charlerois. Pff.
Volgend weekend  ga ik op vrijdagavond 21 januari heen en vlieg ik weer zondag 17.50 uur terug.

TRAINEN IN CAMPILLOS – Spanje

22-23 januari – trainen KOUD!!!
Dachten we lekker te trainen in Campillos en dat het daar zeker wel warmer zou zijn dan in Nederland. Maar helaas. Als we weg zijn is het mooi weer, tussen de 16-18 graden, maar wij er weer zijn keert het weer om. Het was zo koud, dat ik telkens mijn handen moest warmen op de uitlaat. De motor kwam ondanks afplakken niet volledig op temperatuur en de banden werden al helemaal niet warm.  De wind gierde om mijn oren op zaterdag en op zondag kwam daar ook nog sneeuw bij. Gelukkig heb ik nu wel met droog weer kunnen trainen. 

7-8-9 januari 2011 – Trainen in Campillos
Heel luxe en leuk ben ik het afgelopen weekend gaan trainen in Campillos. Het VZ-racingteam had dit bedacht en op 3 januari jl. ging de trailer, met een tent en heel veel karts en spullen, naar het “zonnige” zuiden van Spanje. Campillos ligt ongeveer 90 kilometer noordelijk van Malaga. De rijders en anderen vliegen dan ook allemaal op Malaga. Zo ook wij. Op donderdagavond vertrok ik met Ryanair vanaf Charlerois. We landen om middennacht en sliepen daarom nog in een hotel bij Malaga. Eerst een huurauto opgehaald bij Record Go om daarna te zoeken naar waar het hotel was. Gelukkig vonden wij deze en kon ik om 01.30 uur gaan slapen. Om 8.00 uur ging de wekker alweer. Opstaan, ontbijten en dan op weg naar Campillos. Toen we de kartbaan hadden gevonden, zagen we de trailer al staan blinken.  Nog mooier was, dat wij niet hoefden te helpen met het uitladen van de karts en het opzetten van de tent. Alles stond al keurig netjes op een plaatsje. Een heel mooi gezicht. Mario de Rooy en Ronald van Montfoort – Toppie! Bedankt hiervoor!  Na aankomst moest nog wel de kart worden opgebouwd. Helaas ging het net na onze aankomst stortregenen en werd de baan kletsnat en ook niet meer droog. Ook op regenbanden was het behoorlijk glad en zocht ik regelmatig de grindbak op, wat mijn vader beslist niet leuk vond. Ik deed het echt niet expres. Die avond sliepen we in een hotel nog 45 minuten van de baan. Het was maar 39 kilometer, maar er zat een hele stijle berg in met de nodige haarspeldbochten. Wel heel leuk en spannend.
Zaterdag was het droog, winderig en koud. Het leek of de baan droog was, maar hij was kleddernat en dus regenbanden. Pas in de middag werd de baan droog en konden we op sliks rijden. Dit was een nieuwe ervaring voor mij. Man wat doen je armen pijn. Ik merkte dat ik best nog moet trainen om goed te kunnen sturen. Met sliks is het veel zwaarder, dan met regenbanden. Toen het donker begon te worden, ging het weer hosen en onweren, dus wisten we al dat het op zondag weer regenbanden zou worden.
Op zondag heb ik nog even in de ochtend getraind. Omdat alles nat was, moest mijn vader bijna twee uur lang alles schoon en droogmaken. Om iets na 15.00 uur reden we weer richting Malaga Airport. Om iets voor 16.00 uur reden we weer met volle vaart (160km/hr)  richting Campillos. Wat was er gebeurd? Mijn moeder was zo slim geweest om de tas met laptop, maar nog belangrijker, met de portemonaie van mijn vader, te laten staan in de tent. En bij het inchecken moet je je ID-kaart laten zien. Gelukkig reed Patrick Vasterman (die ook heel hard kan rijden) ons tegemoet en waren we al weer net voor 17.00 uur op het vliegveld met zelfs de auto al ingeleverd. Afijn we hadden het gehaald en konden weer naar Charlerois. Pff.
Volgend weekend  ga ik op vrijdagavond 21 januari heen en vlieg ik weer zondag 17.50 uur terug.

17 oktober 2010 – Chrono 8 – Berghem
Stom – dom en toch toppie. Dit weekend weer 1^e geworden. Vrijdag ben ik al gaan trainen, om motoren opnieuw te testen. Ik bleef toch bij de motor die ik destijds als trainingsmotor had meegekregen of de andere motoren nu wel of niet sneller konden lopen. Deze vind ik het fijnst. Zaterdag was het regen en koud en was ik snel op een natte baan. Later werd het droog, maar ook toen was mijn snelheid goed. Op zondag kreeg ik bij tijdrijden een treintje achter mij aan. Ik heb geprobeerd deze van mij af te schudden, maar dit lukte niet. Op nieuwe banden behaalde ik pole-position in mijn 5^de rondje en niemand ging er meer onderdoor. Storm Broer, helemaal nieuw in de Rotax Max (8 jaar), zette de tweede tijd – goed hoor Storm!

In de eerste race was het een battle met Rasmus Lindh, Dylan Buys en Danny van den Berg. Danny ging als eerste over de finish, maar had iets waardoor hij werd gedisqualificeerd, waardoor ik toch eerste werd. In de tweede race  moest ik weer vechten met Rasmus, Dylan, Danny van de Berg die helemaal van achteren kwam en Nelson Berghuis. In de laatste twee rondes lag ik vooraan met Nelson in mijn kielzog. Stom genoeg hield ik in de laatste bocht mijn deur net niet genoeg dicht en kwam Nelson ongelofelijk snel langs mij heen en reed hij als eerste over de finish. Dit betekende voor mij een tweede plaats met 52 punten. Met als  gevolg geen derde plaats in het kampioenschap 2010. 3 punten tekort! Max Zeegers is 3^e geworden – gefeliciteerd Max. In het dagklassement was ik wel 1^e!!!!
Vooraf: Laatste race van de Chrono dit jaar. Bard Verkroost is al winnaar van dit seizoen. Dylan Buys is als het goed is al tweede. Ik kan nog strijden voor de 3e of 4e plaats samen met Max Zeegers en Jens van Geel. Spannend! We zullen zien.

 

 2 oktober 2010 – Emsburen, Duitsland
Zaterdagochtend om half 6 reden wij weg naar Emsburen. Drie uur later waren we daar. We mochten in de tent van Ronald van Montfoort staan. Het was daar druk met rijders. Ik geloof 13 stuks totaal in verschillende klasses, maar de meeste in de cadet/rookie. Wel gezellig zo!
Met trainen ging het goed. Was even wennen aan de motor die dan anders is. Ook was het de hele dag regen en super glad. Met een groot en druk trainingsveld, waren er veel andere rijders die heel vaak van de baan afschoten. Ik gelukkig niet. Misschien 1-keertje.
Zondag was het droog, maar de baan was nog nat. Met tijdrijden had mijn vader gegokt op droog, maar de baan was nog een beetje glad. Ik reed toen maar een 11de tijid, maar van de cadet de 5e tijd. We moesten twee keer starten in de race. Het starten was niet goed gegaan met de rookies, die achter ons startten. We kregen gelijk een rode vlag. Ik zag dit iets te laat en knalde op Nick Dunker die plots remde. Sorry Nick! De tweede start had ik pech. Ik kwam in aanvaring met Bard Verkroost. Ik werd gelift en kwam op de kurfstones terecht. Ketting eraf. Later bleek dat mijn motorsteun er volledig af was geknald. Ik wilde nog weer door gaan rijden, nadat mijn ketting er weer op lag. Helaas – in de 1e race -8ste als resultaat. Tweede race was best moeilijk. Nick Dunker was ver vooruit. Ik moest vechten met no. 18 en no. 77. Bard Verkroost was er al af gegaan. Hij was al kampioen als hij startte, dus een  laatste plaats was voor hem voldoende. Nick Dunker ging plots kapot op het rechte eind en er knalde een rookie op hem. Ik reed toen niet ver achter Nick en passeerde hem, daarmee was ik eerste in de wedstrijd. Moest toen alleen nog no. 77 voor blijven, die wel sneller was, want ook mijn motor deed blublu op het rechteeind. Het was even slaommen om de rookies heen, maar het lukte en zo ging ik als eerste over de finish van de tweede race. Met deze twee resultaten werd ik 4 in het dagklassement. Wat jammer van die ‘kurfstone’……. Lag dit toch aan die no. 13?
Vooraf:
Voor het eerst ga ik samen met Nick Dunker een RK1 race rijden in de 4-tak kadet 160-klasse. Dit wordt spannend, want dit heb ik nog nooit gedaan. Hoorde dat het een vol veld is. Ook Ruben Real del Sarte zal er zijn en nog anderen die ik ken. Gezellig! Ik zal zien wat het brengt. Het is nieuw en spannend. Het betekent zaterdag vroeg op en zondag laat thuis, want het is zeker 3 uur rijden vanaf Capelle aan den IJssel. Ik rijd met no. 13 ,die was nog vrij.

 

26 september 2010 – Chrono 7 – Kerpen
Weer 1e!
Vrijdagmiddag na school naar Kerpen gereden, samen met Amber Vasterman en haar monteur George. Gezellig in de auto en lekker geI-pod.
Op zaterdag trainen, toen ging alles al goed en was ik alle trainingen snel. Ook Danny van den Berg en Jens van Geel gingen ook snel die dag. Op zondag was Danny dan ook sneller dan ik en had daarmee de pole-position om te starten. Bij de formatielap was er een ongeluk gebeurd en kregen we gelijk de rode vlag en moesten we stoppen bij de start/finish. Joey Alders was, nadat Dikkie van der Wal vlak voor hem was gespind, over hem heen gebotst (daar kon hij niets aan doen) en Dikkie had veel pijn aan zijn schouder. Dikkie kon gelukkig weer starten in de eerste race,  helaas voor Joey’s was zijn kart krom. 
 In de eerste race had ik een slechte start. Mijn kart wilde niet vooruit en zo moest ik een aantal andere rijders in de eerste bocht voor laten gaan. Danny won de race met zekere 8 seconden voorsprong, maar waarschijnlijk door de dubbele start, was hij net te licht en werd gedisqualificeerd. De tweede race was spannend, want Danny reed een wereldrace. Helemaal van achteren kwam hij naar voren om samen met Jens van Geel en Dylan Buys te proberen mijn 1e plaats in de race af te pakken. Ondanks dat Danny en Jens zeker een halve seconde sneller waren, hield ik goed mijn deur dicht en kwamen zij niet voorbij en ging ik als eerste over de finish, met een gaatje van maar 4 honderste (0,04) seconde ten opzichte van Danny.
Ik ben dus in het dagklassement eerste geworden, maar met een bijsmaakje. Eigenlijk was Danny eerste. Tot de volgende race Danny….

 

4&5 september 2010 – BNL/Chrono – Berghem
Whow het kon niet beter. Bij de technische keuring was mijn kart niet goed genoeg om het keuringsbandje te verkrijgen, dus moest mama op zoek naar een ringetje voor op de stuurstang voor onder het stuur. Gelukkig hadden Ed en Sven van Koutrik, waarbij we in de tent mochten staan, nog zo eentje liggen en kon mijn mama die erop zetten. Al tijdens de twee trainingen die ik vrijdag had gereden, was ik snel. Ik was zowat een halve seconde los van de rest van het veld micromaxrijders. Dit heb ik kunnen vasthouden. Het veld was helaas niet zo groot. Er waren 6 mini’s (Parilla 60cc) en 6 micromaxen. We reden samen in één race. De mini’s kunnen weer bijna een halve seconde per ronde sneller, dus zij zijn eigenlijk niet in te halen. De 1e, 2e en 3e race kwam ik niet als eerste over de finishlijn, maar werd daarmee wel elke keer 1e van het micromaxveld. De vierde race wilde ik echt als eerste over de finish gaan en dit lukte! Ik moest er even voor knokken, maar liet de mini’s na een incidentje die zij onderling hadden achter me en deed is wat eigenlijk niet kan. De mini’s om de oren! Super trots was ik! Ik was dit weekend echt 1e geworden!

 

29 augustus 2010 – Chrono 6 Landsard
Super weekend! Voor het eerst wordt ik in twee races 1e. Alles was goed. Ik had een nieuw frame gekregen van papa en deze stuurde super. Motor liep ook heel goed en al snel kon ik mijn concurrenten achter me laten. In het begin van de races was het even knokken met Dylan Buijs en Bard Verkroost en sommige andere rijders, maar eenmaal los liep ik steeds verder uit. Nu staat er in mijn prijzen kast een beker met 1e Chrono 6. Bedankt John en Patrick en ook alle anderen van het team VZ racing voor de steun de afgelopen tijd!

7-8 augustus 2010 – BNL – Genk
Het is heel spannend als ik aan dit weekendje begin. Ik sta na 8 races derde in het algemeen klassement. Alles kan er gebeuren. Hoewel de eerste plaats ver weg is om dit te halen.
Helaas gaat het niet zo goed het weekend. Er zijn andere rijders die beter rijden en ik kom niet op het podium voor het weekendklassement. Michael Kuiper haalt het wel en wordt derde. Gelukkig heb ik wel voldoende punten om mijn derde plaats in het algemeen klassement te behouden en zo sta ik samen met Charles Opdebeek (1) en Michael Kuiper (2) op het podium voor 2010. Het was daarmee een echt Maddox feestje.

 

 

4 juli 2010 – Chrono 5 – Hahn Duitland
Wat een weekend! Het was heel warm tot wel 36graden. Gelukkig was de afstelling die papa had gevonden goed en stonden in de trainingen er goed voor. Na tijdrijden ben ik gewogen en samen met de kart en een tank die bijna leeg was woog ik bijna 110 kg. Daarop heeft papa twee kilogram eraf gehaald en een kilo er weer opgeplaatst. In de race had ik een goede start en snel lag ik derde, wat betekende aan kop van het rest van het veld. Eric Stalh en Nelson Berghuis waren bijna per ronde een seconde sneller dan de rest van het veld en waren te ver weg om in te halen. Na leuke gevechtjes met de rest van de 15 rijders, werd ik derde die race. Maar tot mijn verdriet en verbazing van mijn ouders was ik 107,5 kg en daarmee een halve kilo te licht. Wij hebben nogmaals gemeten op de weegschaal, maar de uitkomst bleeft hetzelfde. Het was allemaal wel heel vreemd, want ik was ineens minimaal 1,5 kg kwijt. Het was niet de benzine die was bijna hetzelde niveau als bij tijdrijden. Ik werd gedisqualificeerd en moest toen de tweede race helemaal achteraan starten. Ik was best boos/verdrietig, want ik was derde geworden. De tweede race reed ik daarom weer iedereen om de oren met hetzelfde resultaat als in de eerste race. Derde en nu was ik niet te licht! Papa en mama hebben toen gezien dat ik toch wel kan races. In het dagklassement was ik laatste, omdat ik geen punten had voor de eerste race. Ik kreeg een mooie beker met een clowntje erop. Dit paste zeker bij deze dag……